ΒΙΟΑΝΑΔΡΑΣΗ-ΒΙΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ: ΛΥΣΗ ΣΕ ΕΝΑ ΑΛΥΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ… Γ’ ΜΕΡΟΣ
Αποφάσισα να ακολουθήσω τις υποδείξεις κάποιων γιατρών και να καπνίζω μόνο «μαύρο» προκειμένου να μην με πιάνουν κρίσεις. Το σύστημα απέδωσε. Κρίσεις δεν με έπιαναν, ή ακριβέστερα όταν ένιωθα ότι θα με πιάσει κρίση, κάπνιζα και τα συμπτώματα έμπαιναν σε αναστολή για όσο διαρκούσε η επίδραση του τσιγάρου. Ωστόσο, μιας και οι δικοί μου δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να καπνίζω χασίς (χασικλής ο γιός τους;! Δεν γινόταν!), το έκανα χωρίς να το ξέρουν. Ο πατέρας μου πέθανε το 2007 με τον καημό ότι λύση δεν βρέθηκε, ότι ο γιός του ήταν άρρωστος και δεν μπορούσε να τον βοηθήσει.
Δεδομένης της αποτελεσματικότητας του χασίς, το χρησιμοποιούσα όλο και συχνότερα, μιας και τα συμπτώματα είχαν γίνει πλέον καθημερινά. Από την πρώτη εκδήλωση της ασθένειας είχαν περάσει περίπου δέκα χρόνια. Κατέληξα να μην μπορώ να εργαστώ, να μην έχω κοπέλα μιας και δεν ήθελα να «φορτωθώ» σε κανέναν, να μην βγαίνω νύχτα, να μην τρώω έξω. Κατέληξα να μην ζω, απλά να υπάρχω. Κάπνιζα χασίς και περνούσα μία ακόμα μέρα. Οικονομικά καταστράφηκα ενώ δεν είχαν ούτε κοινωνική, ούτε προσωπική ζωή.
Μέχρι πριν περίπου δύο μήνες. Τέλη Απρίλη του 2010 αποφάσισα ότι πλέον δεν είναι ζωή αυτή. Θα έκοβα και το χασίς, όπως έκοψα και όλα τα άλλα φάρμακα και αν ήταν να πεθάνω, ας πέθαινα να τελειώνουμε. Έτσι και αλλιώς δεν μου άρεσε καθόλου αυτό που ζούσα. Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι, οπότε μάλλον θα ήταν και καλύτερα από μια τέτοια ζωή.
Το έκοψα. Και τότε η κατάσταση εκτροχιάστηκε τελείως. Ήμουν σε κρίση κάθε μέρα, όλη μέρα και όλη νύχτα. Για περίπου 40 μέρες δεν είχα κοιμηθεί πάνω από δέκα λεπτά ημερησίως. Με το που κοιμόμουν ξυπνούσα μούσκεμα στον ιδρώτα, έκανα ακατάπαυστους εμετούς ιδιαίτερα τη νύχτα, δεν μπορούσα να φάω σχεδόν καθόλου. Έπαθα εγκαύματα στο κορμί μου λόγω καυτών μπάνιων (εμπειρικά είχα δει ότι αν έμπαινα ολόκληρος σε καυτή, βραστή μπανιέρα, τα συμπτώματα ελαττώνονταν τουλάχιστον όση ώρα ήμουν μέσα – αλλά πόση ώρα να αντέξεις μέσα σε βραστό νερό;). Έκανα γυμναστική ακατάπαυστα.
Συνεπεία όλων τούτων έχασα 6-7 κιλά. Και η κατάσταση μέρα με τη μέρα επιδεινωνόταν. Είχα ξεπεράσει τα όριά μου. Τα αδέρφια μου και η μάνα μου που με έβλεπαν είχαν έρθει σε απόγνωση. Αλλά συμφωνούσαν με την απόφασή μου να κόψω το χασίς. Βέβαια, προς το τέλος, βλέποντας ότι δεν θα την έβγαζα πολύ ακόμα μάλλον είχαν αρχίσει να ανθεωρούν και αυτοί. Αλλά εγώ την είχα πάρει την απόφασή μου. Δεν θα ξανακάπνιζα. Ας πέθαινα να τελειώνουμε.
Τότε λοιπόν, προς τα τέλη Μαΐου, ένα βράδυ που είχε έρθει ο μικρός μου αδερφός να με δει, και αφού του είπα ότι μάλλον δεν θα την βγάλω πολύ ακόμα (είχα καρδιακές αρρυθμίες ανεξέλεγκτες, τη μια στιγμή είχα 130-140 σφυγμούς και αμέσως μετά 35-40), σε απόγνωση μάλλον ο μικρός, πήρε τηλέφωνο τον φίλο μου τον Αλέξανδρο, ορθοπεδικό γιατρό στο επάγγελμα, με τον οποίο κάνω παρέα από την εποχή του Πανεπιστημίου στη Θεσσαλονίκη, αν και γνωριζόμαστε από 5 χρονών. Ο Αλέξανδρος ξέρει την κατάστασή μου από την αρχή, από την πρώτη κρίση. Έχει ασχοληθεί και αυτός, έχει διαβάσει, έχει ψάξει στο internet αλλά λύση δεν βρήκε και αυτός ποτέ. Του μίλησε και η μάνα μου που τον έχει σαν παιδί της. «Θα τον αφήσετε να πεθάνει, ρε Αλέξανδρε;», του είπε κλαίγοντας. «Τι να κάνω κυρά-Γωγώ, ο γιος σου έχει κάνει τα πάντα, έχει πάει σε όλους τους γιατρούς και πλέον σε γιατρούς δεν ξαναπάει. Άσε με να ψάξω κάτι άλλο που έχω ακούσει», της λέει.
Είναι ανοιχτό μυαλό ο Αλέξανδρος, δεν είναι κολλημένο δυτικό μυαλό. Έψαξε λοιπόν και βρήκε ένα κέντρο για το οποίο είχε ακούσει ότι κάνουν «Βιοανάδραση – Βιοσυντονισμό». Δεν ήξερε ακριβώς τι είναι, αλλά ήταν κάτι διαφορετικό. Και γι’ αυτόν ήταν προφανώς σημαντικό να με πείσει να κάνω κάτι, ό,τι και αν ήταν αυτό, απ’ το να κάτσω να πεθάνω. Με πήρε λοιπόν τηλέφωνο και μου το είπε. Δεν το είχα ξανακούσει, αλλά ήταν κάτι άλλο. Κάτι για «βιοσυντονισμό», κάτι ανάλογο είχα διαβάσει μετά τους «Χάρι Κρίσνα», οπότε είπα ότι θα πάω. Άλλωστε δεν μπορούσα να βλέπω άλλο τους δικούς μου έτσι.
Πήγα την άλλη μέρα το απόγευμα, σε αισχρή κατάσταση. Μου εξήγησαν λίγο οι κοπέλες εκεί ότι η θεωρία στην οποία βασίζεται το σύστημά τους είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη στις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, ότι έχει ξεκινήσει από τη δεκαετία του 1950 και ότι βασίζεται στο γεγονός ότι όλα τα μέρη του ανθρωπίνου σώματος εκπέμπουν μια συγκεκριμένη βιομαγνητική συχνότητα, μέχρις επιπέδου κυττάρου – ουσιαστικά, δηλαδή, βασίζεται στις αρχές της κβαντικής φυσικής, η οποία αντιμετωπίζει την ύλη ως συσσωρευμένη ενέργεια και αναγνωρίζει ότι όλες οι ενέργειες έχουν το μαγνητικό τους πεδίο. Αν αντιστρέψουμε τις πάσχουσες συχνότητες και επιστρέψουμε στο σώμα μας τις σωστές συχνότητες, οι παθογένειες θα εξαφανιστούν. Αυτή είναι η θεωρία.
Πήγα δύσπιστος και τις άκουγα δύσπιστος. Μου έβαλαν κάποια ακουστικά από τα οποία άκουγα διακεκομμένα μπιπ-μπιπ, μου έβαλαν μια ταινία με αισθητήρες γύρω από το κούτελο, μου είπαν να πατήσω ξυπόλυτος πάνω σε δύο μεταλλικές πλάκες και να κρατάω ταυτόχρονα δύο σιδερένιες λαβές με χρυσίζουσα απόχρωση. Όλα αυτά ήταν συνδεδεμένα με έναν υπολογιστή και θα έψαχναν τις συχνότητές μου προκειμένου να κάνουν διάγνωση, να μου πουν τι έχω και γιατί παθαίνω τις κρίσεις. Σχεδόν πήγα να βάλω τα γέλια.
«Κανείς δεν κατάφερε να μου πει μέσα σε 12 χρόνια τι έχω, λες να τα καταφέρει το μηχάνημα;», τους είπα φανερά σκεπτικός.
Το μηχάνημα άρχισε να δουλεύει και έβλεπα στον υπολογιστή ότι ψάχνει διαδοχικά τον εγκέφαλο, την σπονδυλική στήλη, την καρδιά, το συκώτι, το πάγκρεας, κλπ, κλπ. Έψαξε όλα μου τα όργανα, τους «μεσημβρινούς» μου (ακόμα δεν ξέρω τι ακριβώς είναι οι μεσημβρινοί), τα κοκάλα μου, τα πάντα πάνω μου. Και βρήκε λοιπόν ότι έχω θύλακα τοξινών από σαλμονέλα στον εγκέφαλο, βλάβες στο κεντρικό νευρικό σύστημα, άλλες βλάβες στο γαστρεντερικό σύστημα και πλήθος βακτηρίων τόσο στο έντερο όσο και στο αίμα.
«Είχες πάθει δηλητηρίαση;», με ρώτησε η Ανδριάνα που με εξέταζε.
Πραγματικά είχα πάθει δηλητηρίαση περίπου έναν χρόνο πριν την πρώτη κρίση, από χαλασμένο γιουβέτσι που είχε μείνει εκτός ψυγείου το καλοκαίρι. Είχα ταλαιπωρηθεί πολύ 4-5 μέρες τότε, με εμετούς, διάρροιες και πυρετό, αλλά μετά πέρασε. Ή μάλλον νομίζαμε ότι πέρασε. Η δηλητηρίαση λοιπόν ήταν από σαλμονέλα, ένα βακτήριο, το οποίο παράγει τις δικές του τοξίνες (τοξίνες είναι τα απόβλητα των μικροβίων). Οι τοξίνες αυτές μεταφέρθηκαν από το έντερο στον εγκέφαλο, δημιούργησαν θύλακα τοξινών και άρχισαν να επιδρούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα, συντονίζοντας το παρασυμπαθητικό μου. Εξ ου και οι κρίσεις.
Το φαινόμενο μεταφοράς τοξινών από το έντερο στον εγκέφαλο είναι εξαιρετικά σπάνιο, είχα τραβήξει το λόττο προφανώς…
Ήταν η πρώτη εξήγηση που άκουσα για το τι έχω όλα αυτά τα χρόνια της ασθένειάς μου. Είχα εντυπωσιαστεί αν και δεν ήξερα αν έχουν βάση αυτά που ακούω.
Στη συνέχεια με πήγαν σε ένα άλλο μηχάνημα που κάνει πιο ειδική ανάγνωση των τοξινών. Επιβεβαίωσε και αυτό την τοξίνωση από σαλμονέλα και την έλλειψη κάποιων αμινοξέων από τον εγκέφαλο, παράγωγο των χρόνιων κρίσεων. «Και τι κάνουμε τώρα;», ρώτησα. «Θα σου κάνουμε πλήρη αποτοξίνωση από τον οργανισμό, θα σκοτώσουμε τα βακτήρια και τα μικρόβια που έχεις, θα φτιάξουμε το νευρικό και γαστρεντερικό σου σύστημα και θα είσαι μια χαρά», μου είπε η Λάνα, η κοπέλα που είχε πρωτοφέρει το σύστημα στην Ελλάδα.
«Πολύ σίγουρη ακούγεσαι», σκεφτόμουν από μέσα μου αν και μάλλον είχα αρχίσει να τις πιστεύω. «Για να δούμε» τους είπα, και έφυγα αφού μου έδωσαν κάτι μικρά ζαχαρένια μπαλάκια, από τα οποία έπρεπε να παίρνω 5 για τρεις φορές την ημέρα από τι μου είπαν και τα οποία είχαν «μαγνητίσει» με σωστές συχνότητες όπως μου είπαν.
Πήγα την επόμενη μέρα το πρωί για να ξεκινήσουμε θεραπεία. Θα χρειάζονταν περίπου 14 θεραπείες.
Την ώρα που πήγα ήμουν πολύ χάλια. Όλο το βράδυ δεν είχα κοιμηθεί ούτε ένα λεπτό, ήμουν εξαντλημένος, σε υπερένταση και το στομάχι μου χάλια. Με βάλανε σε κάποια μηχανήματα, μου πήρε περίπου μιάμιση ώρα. Μου φάνηκε ότι έφυγα λίγο καλύτερα από ότι πήγα αλλά δεν ήμουν και σίγουρος, δεν ήθελα να ενθουσιάζομαι. Ήμουν ακόμη σκεπτικός για το αν θα καταφέρουν κάτι.
Η Λάνα μου είπε ότι θα έπρεπε να πάρω κάποια συμπληρώματα για να αναπληρώσω τα ιχνοστοιχεία που μου λείπουν, τα οποία και μου έδωσε. Παράλληλα μου ζήτησαν να τους πάω και τρίχες από τα μαλλιά μου για να κάνουν κάποια εξέταση «βαρέων μετάλλων», η οποία δείχνει τα μέταλλα που υπάρχουν στον οργανισμό. Τους πήγα τις τρίχες την άλλη μέρα. Η κατάστασή μου δεν είχε καμία αισθητή διαφορά. Ξανάκανα την θεραπεία και έφυγα.
Εκείνο το βράδυ κοιμήθηκα περίπου 4 ώρες. Είχα να κοιμηθώ τόσο περίπου δύο μήνες.
Για να μην τα πολυλογώ, μετά την τέταρτη θεραπεία η κατάστασή μου είχε αλλάξει κατά πολύ:κοιμόμουν περίπου 4, 5 ώρες την ημέρα, έτρωγα καλύτερα, ήμουν πιο ήρεμος, δεν είχα όλα αυτά τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, φαινόμουν και ήμουν καλύτερα.
Η ανάλυση της τρίχας έδειξε ότι μου λείπει ψευδάργυρος και μαγγάνιο και ότι έχω υπερβολικά μεγάλη ποσότητα τιτανίου στον οργανισμό μου (το όριο ήταν μέχρι 4 μονάδες και είχα 64!).
«Όλα αυτά θα τα φτιάξουμε», μου είπαν και πλέον τις πίστευα.