Γιατί κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, τα προβλήματα γονιμότητας έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά;

Υπάρχει μία αλληλεπίδραση, στην οποία εμπλέκονται αφ’ ενός η ηλικία, αφ’ ετέρου η επίδραση του περιβάλλοντος και η κληρονομικότητα.

1. Ηλικία: Λόγω των κοινωνικών αλλαγών που συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες οι νέοι αποφασίζουν να παντρευτούν και να τεκνοποιήσουν σε όλο και μεγαλύτερες ηλικίες. Αυτό έχει σημαντικές επιπτώσεις. Μετά τα 25 χρόνια, η γονιμότητα μειώνεται και ακόμη περισσότερο μετά τα 35 ή τα 40. Επιπλέον, οι πιθανότητες να συμβούν μέχρι τότε περισσότερες λοιμώξεις που σχετίζονται με το γενετικό σύστημα αυξάνουν. Το ίδιο πιθανές θα είναι να προηγηθούν και εκτρώσεις σε ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες (οι προηγηθείσες εκτρώσεις μπορεί να έχουν σαν αποτέλεσμα, φλεγμονές, συμφύσεις στις σάλπιγγες, αποβολές, πρόωρους τοκετούς).

2. Επίδραση του περιβάλλοντος: Η έκθεση σε χημικές ενώσεις που αποδεικνύονται τοξικές (γεωργικά φάρμακα, βιομηχανικά παράγωγα, εκπομπές καυσαερίων, φάρμακα, ακόμη και τα φαινομενικά αθώα καλλυντικά μπορεί να μας επιβαρύνουν).

Μετά το 1940, έχουμε την επιβάρυνση του περιβάλλοντος με μια πληθώρα χημικών που έχουν διασπαρθεί σε μεγάλες ή μικρότερες ποσότητες. Ακόμη και στην δεύτερη περίπτωση της μικρής επιβάρυνσης, η συγκέντρωση τους στους διαφόρους οργανισμούς που ζουν σε αυτό το περιβάλλον είναι πολύ υψηλότερη π.χ. αν η περιεκτικότητα του DDT (εντομοκτόνο – αερο-ψεκασμοί, οικιακή χρήση) στο νερό μιας λίμνης είναι 3 εκατομμυριοστά ppm (0,000003 ppm) (1 ppm=lmg/lit), μέσα από την τροφική αλυσίδα η περιεκτικότητα στα μικρά και μεγάλα ψάρια είναι χιλιάδες φορές μεγαλύτερη, ενώ στα πτηνά ή στον άνθρωπο, που βρίσκεται στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, είναι περίπου οκτώ εκατομμύρια φορές μεγαλύτερη (αυτό το ονομάζουμε βιοσυσσώρευση).

Σημειωτέον ότι από τη δεκαετία του ’70 περιορίσθηκε η χρήση του (όχι όμως και η παραγωγή του) και έχει απαγορευτεί σε Ευρώπη και Αμερική (λόγω των επιστημονικών ερευνών που απέδειξαν ότι έχει καρκινογόνο δράση, ενώ παράλληλα μπορεί να παρεμποδίσει τη δράση των ανδρογόνων).

Η επιβάρυνση που δημιούργησε διήρκησε 30 χρόνια και μετά την κατάργησή του και δεδομένου ότι το DDT και τα παράγωγα του είναι ενώσεις μεγάλης σταθερότητας και μένουν στο περιβάλλον (για δεκαετίες μετά την χρήση) μπορεί κανείς να κατανοήσει τις επιπτώσεις. Ανιχνεύθηκε στους ιστούς των ζώων και του ανθρώπου, στο αίμα των εγκύων γυναικών, στο αμνιακό υγρό των εμβρύων, στο μητρικό γάλα και σε γαλακτοκομικά προϊόντα. Πάντως, για να κατανοήσετε το παράλογο της ανθρώπινης επιχειρηματικότητας το παράγουν ακόμη στις ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες για να το χρησιμοποιήσουν ακόμη και σήμερα, στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες που δεν έχει απαγορευθεί!

Το ίδιο συμβαίνει και με εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες χημικές ενώσεις που έχουν αποδεδειγμένη δράση επί των φυσικών ορμονών, όπως οι διοξίνες (π.χ. TCDD), τα πολυχλωριωμένα διφαινύλια (PCBs, κλοφέν), η Bisphenol Α και τα παράγωγα του φθαλικού οξέος, φθαλικοί εστέρες κ.ά. Μάλιστα, ονομάστηκαν «περιβαλλοντικά οιστρογόνα ή ξενο-οιστογόνα», γιατί έχουν επίδραση στο ορμονικό σύστημα των ζώντων οργανισμών, το οποίο μεταβάλουν.

Στην κατηγορία αυτή των επιβαρυντών υπάγονται και τα βαριά μέταλλα π.χ. μόλυβδος, (μπαταρίες, στις μπογιές πριν χρόνια – σκάγια), υδράργυρος κ.ά. Ορισμένα καλλυντικά ευρείας κατανάλωσης περιέχουν παράγωγα του φθαλικού οξέος (phthalates).

Οι ενώσεις αυτές θεωρούνται υπεύθυνες για την πρόκληση βλαβών στο αναπαραγωγικό σύστημα των αρσενικών εμβρύων (όρχεις, επιδιδυμίδα, προστάτης κ.ά.). Τα παράγωγα του φθαλικού οξέος χρησιμοποιούνται εκτεταμένα στη βιομηχανία των πλαστικών ως εύκαμπτα παράγωγα του πολυβινυλοχλωριδίου (PVC), και είναι προϊόντα ευρείας κατανάλωσης, όπως διάφορες πλαστικές συσκευασίες (σακούλες, κουτιά), παιδικά παιχνίδια κ.ά.

Εν κατακλείδι είναι δύσκολο να ξεφύγουμε και ο αριθμός των χημικών ενώσεων που ευθύνονται για τοξικότητα, αυξάνεται συνεχώς καθώς περνούν τα χρόνια.

Οι επιπτώσεις της περιβαλλοντικής ρύπανσης είναι: ελάττωση του αριθμού των σπερματοζωαρίων, προβλήματα σπερματογένεσης, κινητικότητας και μορφολογίας των σπερματοζωαρίων, ελάττωση του αριθμού των ωαρίων, ελάττωση της ορμόνης FSH, αύξηση των αιφνίδιων αποβολών σε εγκύους, λιπόβαρα νεογνά, οιστρογονική δράση, αναστολή της δράσης των ανδρογόνων και πρόκληση εκθηλυσμού, ελάττωση της ορμόνης τεστοστερόνης στα έμβρυα και προβλήματα στη ρύθμιση της ορμόνης LH.

Σημείωση – Παρατήρηση

Τα αναφερόμενα στο άρθρο στοιχεία αποορρέουν από τη σχετική βιβλιογραφία. Κατ’ ουδένα τρόπο δεν αποτελούν συμβουλές ή οδηγίες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε θεραπευτική αντιμετώπιση προβλημάτων. Αν έχετε πρόβλημα υγείας, παρακαλούμε να συμβουλευθείτε κάποιον ειδικό που θα αναλάβει τη θεραπεία σας και θα έχει την ευθύνη της θεραπευτικής προσέγγισης.

Ματίνα Χρονοπούλου BSc., N.D., Ph.D.

Δρ. Φυσικοπαθητικής Θεραπευτικής

Ιωάννης Λιάπης, Ιατρός

Νευρολόγος ● Ψυχίατρος ● Βελονιστής