Ένα νέο πάντρεμα ομοιοπαθητικής και ψυχολογίας.

Η ομοιοπαθητική είναι ενα θεραπευτικό σύστημα που δημιουργήθηκε από το γερμανό ιατρό Σαμουήλ Χάνεμαν. Η εφαρμογή της βασίζεται στο νόμο των ομοίων στον οποίο άλλωστε οφείλει και το όνομα της. Σύμφωνα με το νόμο αυτό, για να θεραπευτεί μια ασθένεια πρέπει να δοθεί στον πάσχοντα οργανισμό μια ουσία, η οποία θα προκαλούσε τα ίδια συμπτώματα, αν δινόταν σε ένα υγιή οργανισμό.  Ο νόμος αυτός βασίζεται στην παραδοχή ότι η δημιουργία του ανθρώπου δεν είναι τυχαία. Ετσι η λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού διέπεται απο τις αιώνιες και σταθερές αρχές του σύμπαντος και είναι προικισμένος με κάποιες θεραπευτικές, επανορθωτικές δυνάμεις.

Αυτές τίθενται σε λειτουργία, όταν ούτος τεθεί σε κατάσταση συναγερμού, για την αντιμετώπιση καταστάσεων που επιβουλεύονται την υγεία του Το σύμπτωμα είναι μέρος του αμυντικού μηχανισμού και βοηθάει τον οργανισμό να επανέλθει στην ισορροπία. Ο Χάνεμαν άρχισε να κάνει πειράματα με διάφορες ουσίες κάνω σε ανθρώπους και κατέγραφε τα συμπτώματα που προκαλούσαν σε αυτούς. Με βάση τα αποτελέσματα των πειραμάτων αυτών δημιούργησε την πρώτη φαρμακολογία της ομοιοπαθητικής. Για κάθε ασθενή του προσπαθούσε νο βρει για θεραπεία κάποιο φάρμακο, από αυτά που είχε πειραματιστεί στηριζόμενος στο νόμο των ομοίων.

Παρατήρησε, όμως ότι πολύ συχνά, πριν εμφανιστεί η θεραπεία, εμφανιζόταν μια έντονη επιδείνωση της κλινικής καταστάσεως. Κατέληξε, λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι η αρχική αυτή επιδείνωση προκαλούνταν από την τόσο μεγάλη δόση.  Αρχισε να αραιώνει λοιπόν την ουσία, μεταχειριζόμενος μια αδρανή ουσία όπως το γαλακτοσάκχαρο ή την αλκοόλη ως διαλυτικό μέσο. Την κάθε αραίωση ακολουθούσε πολύ καλό κούνημα.

Ο Χάνεμαν έκανε αυτή τη διαδικασία πολλές φορές. Διέλυσε υλικό από την πρώτη αραίωση σε αλκοόλη και έκανε τη δεύτερη αραίωση και μετά ακολούθησε ξανά ταρακούνημα. Μετά, από το διάλυμα της δεύτερης αραίωσε κάποια ποσότητα σε αλκοόλη και έφτιαξε την τρίτη αραίωση. Αυτή τη διαδικασία την ονόμασε δυναμοποίηση. Βρήκε, λοιπόν, ότι το υγρό σκεύασμα που παρασκευάζεται προσεκτικά μ’ αυτό τον τρόπο, διατηρεί πολλές από τις φαρμακευτικές ιδιότητες που εκδηλώνονται από το αρχικό φάρμακο. Η διεργασία της δυναμοποίησης καθιστά την ομοιοπαθητική αφάρμακη μέθοδο, αφού δεν δίνονται οι ουσίες στην αδρή τους μορφή και κατά συνέπεια δεν υπάρχουν παρανέργειες.

Η αποτελεσματικότητα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου αποδεικνύεται γιατί μπορεί και εφαρμόζεται σε βρέφη και σε ζώα. Σύμφωνα με τη θεωρία της ομοιοπαθητικής τα αίτια μπορεί να είναι είτε εσωτερικά, είτε εξωτερικά. Τα εξωτερικά μπορεί να είναι διάφορες απότομες μεταβολές του περιβάλλοντος, όπως έκθεση σε χημικές ουσίες, ή πυρηνική ενέργεια, μεγάλο ψύχος ή θερμότητα, τραύματα κλπ.

Τα αίτια αυτά μπορεί να προκαλέσουν ανεπανόρθωτες βλάβες στον οργανισμό, αλλά αν οι βλάβες δεν είναι τόσο μεγάλες, ώστε να προκληθεί ο θάνατος, ο οργανισμός μπορεί να επανέλθει σε κάποια ισορροπία μόλις βρεθεί ξανά σε φυσιολογικές συνθήκες. Αλλά εκείνα που είναι κατ’ εξοχήν αίτια της ασθένειας είναι τα εσωτερικά., δηλαδή είναι ψυχικής αιτιολογίας. Ο Σωκράτης έλεγε σχετικά: “Όπως ακριβώς δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύσουμε μάτια χωρίς κεφάλι, ούτε κεφάλι χωρίς σώμα, έτσι δεν πρέπει να επιχειρούμε να θεραπεύουμε το σώμα χωρίς την ψυχή, εξάλλου αυτό ήταν και η αιτία που οι περισσότερες αρρώστιες δεν γίνονταν αντιληπτές από τους γιατρούς που βρίσκονταν κοντό στους Έλληνες, το ότι δηλαδή δεν γνώριζαν το σύνολο που έπρεπε να φροντίσουν και το οποίο, αν δεν ήιαν σε καλή κατάσταση, ήταν αδύνατο να είναι σε καλή κατάσταση το μέρος. Γιατί όλα από την ψυχή ξεκινούν και τα άσχημο και τα καλά, τόσο στο σώμα, όσο και σε ολόκληρο τον άνθρωπο και από εκεί όλα απορρέουν, όπως ακριβώς απ ‘το κεφάλι πάνω στα μάτια. (Πλάτωνος, εις Χαρμίδην, § 156 e).

Η σπουδαιότητα του ψυχικού παράγοντα είχε από νωρίς αναγνωριστεί από τους ομοιοπαθητικούς και κατά τη λήψη του ομοιοπαθητικού ιστορικού αφιερώνεται αρκετή ώρα στη μελέτη του ψυχισμού του ατόμου. Πάντα όμως αυτό γινόταν με βάση τα συμπτώματα του ασθενούς.

Τα τελευταία χρόνια έγινε μια επανάσταση στο χώρο της ομοιοπαθητικής.

Αρχισαν να ασχολούνται με αυτήν θεραπευτές που είχαν ασχοληθεί με ψυχανάλυση. Η θεώρηση ότι το όνειρο είναι απευθείας πρόσβαση προς το ασυνείδητο, έδωσε νέα διάσταση στις πειραματικές αποδείξεις των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, όπου τώρα η μελέτη των ονείρων  αποκτούσε ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Έτσι άρχισαν να συλλέγονται πολλές πληροφορίες για το ψυχισμό των ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Ταυτόχρονα άλλαξε και ο τρόπος λήψης του ιστορικού. Οι ομοιοπαθητικοί άρχισαν να μελετούν σε μεγαλύτερο βάθος την ψυχική κατάσταση των ασθενών τους. Όσο κατανοούσαν βαθύτερα ψυχισμό του άτομου τοσο ελάττωναν την ενασχόληση τους με λεπτομέρειες σχέση με τα σωματικά συμπτώματα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα νέο ρεύμα ομοιοπαθητικής το οποίο ονομάστηκε γνωστική ομοιοπαθητική και το οποίο βασίζει τη διάγνωση του κυρίως στην ψυχική κατάσταση του ατόμου.

Σύμφωνα με τη γνωστική ομοιοπαθητική, κάθε άνθρωπος έγει κάποιες ιδέες τις οποίες θεωρεί πολύ σημαντικές και με βάση αυτές οργανώνει τη ζωή του. Για παράδειγμα, άλλος ιεραρχεί πάνω από όλα το χρήμα, άλλος την οικογένεια, άλλος την ερωτική σχέση, άλλος τη δόξα, άλλος τα οράματα του κ.λπ. Ανάλογα με τις συνθήκες του περιβάλλοντος και την εξέλιξη της ζωής, διαμορφώνονται διάφορες ανασφάλειες σε σχέση με τις ιδέες του ατόμου. Για παράδειγμα άλλος νομίζει ότι δεν αγαπιέται στη σχέση, άλλος νομίζει ότι δεν εκτιμείται από τους φίλους του, άλλος ότι θα τον εγκαταλείψουν οι συγγενείς του, άλλος ότι θα τον κακοποιήσουν κ.λ.π. Οι ανασφάλειες αυτές είναι η βάση της ψυχικής ανισορροπίας του ατόμου και είναι η αιτία για τη δημιουργία πολλών ψυχικών και σωματικών συμπτωμάτων.

Ο θεραπευτής που εφαρμόζει γνωστική ομοιοπαθητική, αναζητά τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο κάθε ασθενής βιώνει την πραγματικότητα. Κατά τη λήψη του ιστορικού ο θεραπευτής δεν καταγράφει μόνο τα συμπτώματα του ασθενούς, αλλά ερευνά πίσω από αυτά τον προσωπικό τρόπο με τον οποίο βιώνει την πραγματικότητα. Η συνταγογράφηση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου βασίζεται κυρίως στην εξάλειψη των ανασφαλειών του ατόμου. Όταν αυτές εξαφανίζονται επακολουθεί βελτίωση σε πολλά ψυχικά και σωματικά προβλήματα.

Η γνωστική ομοιοπαθητική άλλαξε την ροή της ιστορίας της ομοιοπαθητικής . Αυτό συνέβη για πολλούς λόγους. Έδωσε βάση στην βαθύτερη μελέτη του ψυχισμού του ατόμου που είναι η ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Με βάση τις αρχές της δημιουργήθηκαν και κατανοήθηκαν σε βάθος δεκάδες νέα φάρμακα που έδωσαν πολύ καλά θεραπευτικά αποτελέσματα. Επειδή δεν εστιάζεται στα συμπτώματα, τα οποία μονοπωλεί η λεγόμενη κλασσική ιατρική η οποία εφαρμόζεται κατά ειδικότητες, αλλά στην ψυχοσωματική ισορροπία του ατόμου, δίνει τη δυνατότητα αρμονικής συνύπαρξης με αυτήν και ευκολότερη αποδοχή από τον ιατρικό κόσμο Δικαίως λοιπόν θεωρείται από πολλούς ότι είναι το μέλλον της ομοιοπαθητικής.

Βασικές ερωτήσεις και απαντήσεις για την ομοιοπαθητική

Τι είναι η ομοιοπαθητική;

Η ομοιοπαθητική είναι ένα θεραπευτικό σύστημα που μπορεί να βοηθή¬σει σε πολλε’ς καταστάσεις που αφορούν την υγεία μας. Ανήκει στις ολιστικές μεθόδους γιατί αντιμετωπίζει το σύνολο του οργανισμού και όχι μόνο ένα μέρος ή πάθηση.

Τι φάρμακα χρησιμοποιεί η ομοιοπαθητική;

Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιεί τα δικά της φάρμακα που συνήθως έχουν τη μορφή μικρών λευκών σχεδόν άγευστων χαπιών. Εξωτερικά τα ομοιοπαθητικά φάρμακα μοιάζουν όλα ίδια. Παρασκευάζονται από εξειδικευμένους φαρμακοποιούς με την ειδική φαρμακοτεχνική μέθοδο παρασκευής τους. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είναι επικίνδυνα και δεν έχουν παρενέργειες. Στη χειρότερη περίπτωση είναι αδρανή, δηλαδή αν τυχόν δεν έχει γίνει σωστή διάγνωση και έχει δοθεί στον ασθενή φάρμακο όχι απόλυτα κατάλληλο, δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα και θα απαιτηθεί νέα διάγνωση. Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν προκαλούν εθισμό. Μπορούν άφοβα να χορηγηθούν σε κύηση ή ηπατίτιδα.

Τα ομοιοπαθητικά φάρμακα έχουν ένα ιδιαίτερο τρόπο παρασκευής. Μπορεί να προέρχονται από το ορυκτός ζωικό ή φυτικό βασίλειο αλλά υφίστανται μια σειρά διαδοχικών αραιώσεων και κρούσεων. Μέσα από αυτή τη διαδικασία το φάρμακο καθίσταται εξαιρετικά αραιωμένο και-ουσιαστικά ακίνδυνο. Η δράση του δεν είναι ποσοτική αλλά ποιοτική, πρέπει δηλαδή να ταιριάζει στον ασθενή για να παρατηρηθεί αποτέλεσμα. Ο μηχανισμός δράσης μοιάζει με αυτόν της αλλεργικής αντίδρασης. Όπως ένας αλλεργικός στο τριαντάφυλλο αρχίζει να φταρνίζεται μόλις μπει σε δωμάτιο που υπάρχουν τριαντάφυλλα έτσι και ο οργανισμός αντιδρά στις απειροελάχιστες δόσεις του φαρμάκου που έχει ευαισθησία.

Ποια η βασική αρχή της ομοιοπαθητικής;

Η βασική αρχή της ομοιοπαθητικής είναι ο νόμος των ομοίων. Σύμφωνα με αυτόν, τα συμπτώματα που προκαλεί ένα φάρμακο σε μεγάλες δόσεις όταν δοθεί σε ένα υγιές άτομο, μπορεί να τα θεραπεύσει αν δοθεί σε απειροελάχιστες δόσεις στο άτομο που τα παρουσιάζει. Έτσι ο ομοιοπαθητικός δεν αντιμετωπίζει ασθένειες αλλά ασθενείς. Για παράδειγμα δεν υπάρχει κάποιο ειδικό φάρμακο για μια πάθηση, αλλά ο ομοιοπαθητικός επιλέγει το κατάλληλο φάρμακο με βάση τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο ασθενής. Η ομοιοπαθητική επιχειρεί να θεραπευθεί όχι απλά τα επιφανειακά συμπτώματα, αλλά κυρίως τις βαθύτερες αιτίες που εξασθένισαν τον οργανισμό και επέτρεψαν την εμφάνιση “ασθενειών”.

Ποιοι μπορούν να κάνουν ομοιοπαθητική;

Ομοιοπαθητική μπορούν να κάνουν οι ασθενείς κάθε ηλικίας, από την βρεφική ηλικία μέχρι τους υπερήλικες. Επίσης άτομα που βρίσκονται σε ειδικές καταστάσεις, όπως εγκυμοσύνη, γαλουχία, μετεγχειρητική κατάσταση κλπ.

Στηρίζεται η ομοιοπαθητική στην υποβολή;

Κατά καιρούς έχουμε ακούσει ιατρούς να εξηγούν τη δράση της ομοιοπαθητικής στην αυθυποβολή. Η θεωρία της αυθυποβολής χρησιμοποιείται από τους επιστήμονες για κάθε φαινόμενο που δεν μπορούν να εξηγήσουν. Η απάντηση σε αυτούς είναι απλή. Μπορούν να αυθυποβληθούν μωρά, ζώα ή φυτά; Και αν αυτό γίνεται θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να μας διδάξουν τον τρόπο με τον οποίο γίνεται.

Είναι η ομοιοπαθητική επιστημονική;

Πριν απαντηθεί αυτό το ερώτημα πρε’πει να κάνουμε μια διάκριση ανάμεσα στην επιστημονική μέθοδο και στην επιστημονική εξήγηση. Η ομοιοπαθητική είναι επιστημονική ως προς τη μέθοδο της. Ο τρόπος με τον οποίο προσδιορίζεται το φάρμακο που θα χορηγηθεί είναι συστηματικός και συνεπής. Η ομοιοπαθητική έχει διατυπωμένες αρχές πάνω στις οποίες βασίζεται η εφαρμογή της. Τα αποτελέσματα της μπορούν να αξιολογηθούν όπως σε κάθε επιστημονική έρευνα. Οι γνώσεις της για τα φάρμακα μπορεί συνεχώς να εμπλουτίζονται με νέα στοιχεία, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν έχει αποσυρθεί φάρμακο ομοιοπαθητικές εξαιτίας παρενεργειών. Τα φάρμακα της συνεχώς αυξάνονται και δεν αποσύρονται. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιστημονική απόδειξη της ομοιοπαθητικής

Έρευνα και ομοιοπαθητική

Καθημερινά συζητάμε με πολλούς ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την ομοιοπαθητική με καχυποψία. Από την άλλη, άλλοι είναι φανατικοί υπέρμαχοι της και σίγουροι για την αποτελεσματικότητα της. Οι τελευταίο είναι αυτοί που έχουν δει κάποια θεαματική θεραπεία στους ίδιους ή στο στενό οικογενειακό τους περιβάλλον.

Ενώ η πλειονότητα των ιατρών όεν δέχεται την ομοιοπαθητική, οι ομοιοπαθητικοι θεωρούσαν δεδομένη τη δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου και δεν έμπαιναν στη διαδικασία να αποδείξουν τα αυταπόδεικτα. Έτσι ασχολούνταν κυρίως με τα πειράματα που σχετίζονταν με την ανακάλυψη της δράσης κάποιων ουσιών με σκοπό τον εμπλουτισμό της γνώσης της ομοιοπαθητικής φαρμακολογίας χωρίς να μπαίνουν στη διαδικασία να αποδείξουν στους «άπιστους» πώς δρα το ομοιοπαθητικό φάρμακο.

Για να μπορέσουμε να προσεγγίσουμε την δράση του ομοιοπαθητικού φαρμάκου θα πρέπει να αναφερθούμε σε μια αναγνωρισμένη αρχή στη φαρμακολογία που λέγεται “διφασική ανταπόκριση των φαρμάκων”. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή κάθε φάρμακο παρουσιάζει δυο φάσεις δρά σης οι οποίες εξαρτώνται από τις δόσεις. Αντί, λοιπόν, σε ένα φάρμακο, απλά να αυξάνεται η αποτελεσματικότητα του όσο αυξάνεται η δόση του, οι έρευνες δείχνουν συνεχώς ότι υπερβολικά μικρές δόσεις μιας ουσίας έχουν το αντίθετο αποτέλεσμα των μεγάλων δόσεων. Έτσι, για παράδειγμα, έχει αποδειχθεί ότι οι συνήθεις ιατρικές δόσεις ατροπίνης αναστέλλουν το παρασυμπαθητικό και προκαλούν ξηρότητα στους βλεννογόνους. Αντιθέτως υπερβολικά μικρές δόσεις προκαλούν αύξηση των εκκρίσεων στους βλεννογόνους.

Η πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη| μελέτη της αποτελεσματικότητας της ομοιοπαθητικής έγινε τον 19° αιώνα, όταν σημειώθηκε επιδημία χολέρας, στη δεκαετία του 1850. ‘Οταν ανακοινώθηκε στο κοινοβούλιο η θνησιμότητα στα νοσοκομεία του Λονδίνου από χολέρα, δεν συμπεριλήφθησαν τα στοιχεία που αφορούσαν τα ομοιοπαθητικά νοσοκομεία. Όμως ένας βουλευτής επέμεινε να παρουσιαστούν και τα στοιχεία των ομοιοπαθητικών νοσοκομείων. Εξαιτίας της παρέμβασης του, διασώθηκε η πληροφορία για τα εξαιρετικά οφέλη της ομοιοπαθητικής στην αντιμετώπιση της επιδημίας χολέρας. Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία στο ομοιοπαθητικό νοσοκομείο του Λονδίνου το ποσοστό θνησιμότητας των ασθενών με χολέρα ήταν 16,4% ενώ σε όλα τα άλλα νοσοκομεία ήταν 51,8%.

Τι περιορισμοί υπάρχουν για κάποιον που ακολουθεί ομοιοπαθητική αγωγή;

Οι περισσότεροι ομοιοπαθητικοί απαγορεύουν στους ασθενείς τους να πίνουν καφέ και άλλα ποτά που προκαλούν διέγερση του νευρικού συστήματος. Η θεοαπεία της ομοιοπαθητικής αποβλέπει στην εξισορρόπηση του φυτικού νευρικού συστήματος. Η συνεχής χρήση καφέ ή άλλων διεγερτικών ουσιών προκαλεί έναν διαρκή αποσυντονισμό του φυτικού νευρικού συστήματος. Έτσι μειώνονται τα αποτελέσματα του ομοιοπαθητικού φαρμάκου. Αυτό έχει σαν συνέπεια συχνότερες υποτροπές και συχνότερες επισκέψεις. Ιδιαίτερα, στην αρχή της θεραπείας, απαγορεύονται εκτός από τον καφέ και τα ποτά που περιέχουν καφεΐνη, οι έντονες οσμές χημικών, το νέφτι. η καμφορά, η ναφθαλίνη, η μέντα.

Τι θα πρέπει να περιμένω μόλις πάρω το ομοιοπαθητικό φάρμακο;

Η πρώτη ένδειξη, ότι το φάρμακο το οποίο πήρατε ήταν ευεργετικό για εσάς, είναι μια βελτίωση της διάθεσης και ένα αίοθημα ευεξίας. Η βελτίωση των σωματικών συμπτωμάτων θα ακολουθήσει αργότερα.

Κάποιες φορές πριν εμφανιστεί το αίσθημα ευεξίας μπορεί να υπάρξουν συναισθηματικές αντιδράσεις όπως κλάμα, εκρήξεις θυμού κ.λ.π. Αυτό συμβαίνει κυρίως σε άτομα που καταπίεζαν τα συναισθήματα τους και θεωρείται καλή αντίδραση.

Μερικές φορές στην αρχή της θεραπείας μπορεί να υπάρξει μια μικρή επιδείνωση των συμπτωμάτων τ:ου ασθενούς και η οποία παρέρχεται μετά από μερικές μέρες. Συνήθως αυτό είναι ένδειξη ότι η θεραπεία πάει καλά.

Αλλες φορές υπάρχει μια αντίδοαση παροχέτευσης, δηλαδή μπορεί να εμφανιστούν άφθονα και συχνά ούρα, διάρροια, δύσοσμες και άφθονες εφιδρώσεις, ρινικό έκκριμα, δερματικό εξάνθημα κ.λ.π. Με την παροχέτευση αυτή ο οργανισμός αποβάλλει πλεονάζοντα μεταβολικά παράγωγα και επιτυγχάνεται μια εσωτερική κάθαρση.

Αλλες φορές, μπορεί να επανεμφανιστούν παλαιά συμπτώματα που για καιρό είγαν ξεχαστεί. Αυτή η επανεμφάνιση θεωρείται καλή εξέλιξη.

ΑΝΝΕΤΑ Γ. ΠΟΛΙΤΟΥ

Χειρουργός Οδοντίατρος:

Γνωστικής Ομοιοπαθητικής

τ.Ιατρός Β Χειρ/κής Νοσ. Γ.ΛΑΪΚΟΥ

τ.Ιατρός Γναθοχ/κής Νοσ. ΑΓ. ΣΑΒΒΑ

ΔΕΧΕΤΑΙ ΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΠΡΩΙ 10-1 εκτός Σάββατου.

ΑΠΟΓ. 7•9 εκτός Τετάρτης, Παρασκευής.

ΤΗΛ 27210-92294.

Κ. ΚΡΟΜΠΑ 2 & ΑΡΙΣΤΟΜΕΝΟΥΣ 4 ΚΑΛΑΜΑΤΑ

ΕΠΕΙΓΟΝΤΑ ΚΙΝ. 6974 355444

Skype : Anneta.politou